بود و نیست

چشمهایت خیمه گاهم بود و نیست

بازوانت تکیه گاهم بود و نیست

دل به درگاه  تو روی آورده بود

عشق تو پشت و پناهم بود و نیست

خاک پایت سرمه ی چشمان من

چشم تو سوی نگاهم بود و نیست

کوچه گرد شام غم بود این دلم

روی تو مهتابِ ماهم بود و نیست

برق چشمانت شرر می زد به دل

شمع شب های سیاهم بود و نیست

لا ابالی بودم و مسحور عشق

مستی ام تنها گناهم بود و نیست

باز گرد ای ماه پنهان در خسوف

سایه ای دیده به راهم بود و نیست

زهره طغیانی